Donderdag 2 juli 2009. Shopping in Salt Lake City.
Wat een luxe zo’n groot bed. De camper was prima maar dit is toch ook wel weer fijn. We hebben het ontbijtbuffet eer aangedaan. Heerlijk, er is van alles, scrambeld eggs, pancakes, worstjes, geroosterd brood, fruit, noem het maar op. Na dit heerlijk ontbijt even terug naar onze kamer, tanden poetsen en op stap. De zoveelste dag is het weer mooi weer, dus we gaan lopen. Dan zie je ook veel meer. Salt Lake City is groot en de stad is nog steeds in ontwikkeling.
Salt Lake City is de hoofdstad en de dichtstbevolkte stad van Utah al valt het aantal met, 181.698 inwoners mee. Om de stad liggen veel suburbs area’s hier wonen veel meer mensen. Bekend is het Wasatch Front met daarin Salt Lake City-Ogden - Clearfield CSA. De totale populatie van de Wasatch Front (Salt Lake CSA en Provo MSA) is 2.196.755 inwoners.
De stad werd gesticht in 1847 als Great Salt Lake City door een groep Mormoonse pioniers onder leiding van hun profeet, Brigham Young. De Mormonen werden vervolgd voor polygamie en ze waren gevlucht voor de vijandigheid en geweld in het Midwesten van de Verenigde Staten. Door cultivatie en uitgebreide irrigatie maakten ze van het gebied rond Salt Lake een vruchtbaar gebied. Vandaag is Salt Lake City nog steeds de thuisbasis van de hoofdzetel van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen (LDS, ook bekend als de Mormoonse kerk).
Voordat de Mormonen zich hier vestigden werd, duizenden jaren geleden, het gebied bewoond door de Shoshone, Ute, en Paiute indianen. Verschillende expedities zijn door dit gebied getrokken maar het was zo onherbergzaam dat men het niet zag zitten zich hier te vestigen. Het land werd door de Verenigde Staten behandeld als publiek domein. De oorspronkelijke bewoners, Shoshone, werden nooit erkend.
Op 24 juli 1847 werd Salt Lake City gesticht door 143 mannen, 3 vrouwen en twee kinderen. De nederzetting werd gevestigd aan de oostkust van het Great Salt Lake (het Grote Zoutmeer). De eerste permanente nederzettingen in de vallei waren van de Mormonen. Ze werden vervolgd en waren, vanwege hun godsdienst, op zoek naar een afgelegen gebied. Bij aankomst verklaarde de president van de kerk, Brigham Young, "dit is de plek".
Hij verwees daarbij naar een visioen dat hij zou hebben gehad dat hem vertelde waar hij de Mormonen zich moest laten vestigen. Ze vonden de brede vallei leeg: er ws geen enkele menselijke bewoning. Vier dagen na aankomst in de Salt Lake Valley, wees Brigham de plek aan voor de bouw van de Salt Lake (3e) Temple. Dit was om de (1e) tempel van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, de Kirtland tempel in Ohio en de (2e) Nauvoo Tempel in Illinois te vervangen. De tempel werd gebouwd op Temple Square, in het centrum van de stad. De bouw periode begon in 1853 en duurde 40 jaar. De tempel werd ingewijd op 6 april 1893. Door deze langdurige bouw waren de tempels in St. George, Logan en Manti eerder klaar dan de Salt Lake Temple. De tempel is het icoon en middelpunt geworden van de stad.
De voltooiing van de First Transcontinental Railroad in 1869, had tot gevolg dat massa’s mensen hier naar toe emigreerden. Bijvoorbeeld etnische Chinezen, die aan de spoorweg hadden gewerkt, deze zorgen voor een bloeiend Chinatown in Salt Lake City bijgenaamd "Plum Alley”. Immigranten vonden ook economische kansen in de bloeiende mijnindustrie. Salt Lake City is nu niet alleen de hoofdstad, maar inmiddels ook uitgegroeid tot de grootste stad van de staat. De stad zelf heeft een rechthoekig stratenstelsel waarbij de meeste straten precies van noord naar zuid, of van oost naar west, lopen. Het beginpunt van het stratenstelsel is de zuidoosthoek van Temple Square, de locatie van de Salt Lake City tempel van de Mormonen. De groei van de bevolking begon te stagneren in de 20e eeuw en verschoof naar de voorsteden ten noorden en ten zuiden van de stad.
Als gevolg daarvan is de bevolking van de omliggende stedelijk gebieden groter dan die van Salt Lake City. De stad is gelegen in een grote vallei, de Salt Lake Valley. Vanuit de stad zijn skigebieden in de bergen binnen een half uur te bereiken. Dankzij de nabijheid van deze sneeuwgebieden heeft Salt Lake City de reputatie dat zij de beste sneeuw op aarde heeft.
Mijnbouw en de bouw van de eerste transcontinentale spoorweg bracht de economische groei, en de stad de bijnaam: “het kruispunt van het Westen”. Salt Lake City heeft sindsdien een sterke openluchtrecreatie en toeristenindustrie ontwikkeld. Deze zijn voornamelijk gebaseerd op het skiën. Salt Lake City was gastheer van de Olympische Winterspelen in 2002 en is het industriële bank centrum van de Verenigde Staten.
Salt Lake City werd geselecteerd voor de Olympische Winterspelen 2002. De spelen werden geteisterd met geruchten en schandalen. In 1998 werd beweerd dat smeergeld was aangeboden om de stad te waarborgen als locatie voor de spelen in 2002. Tijdens de spelen waren er andere schandalen over scores en illegaal drugsgebruik. Ondanks de controverse waren de spelen een financieel succes en een van de weinige met winst. Ter voorbereiding aan de spelen werden grote bouwprojecten gestart. Lokale snelwegen werden uitgebreid en gerepareerd, en een light rail systeem werd gebouwd. Olympische gebouwen worden nu gebruikt voor lokale, nationale en internationale sportevenementen en Olympisch atleet opleiding.
De stad ligt in de noordoostelijke hoek van de Salt Lake Valley omgeven door het Great Salt Lake in het noordwesten. De steile Wasatch en Oquirrh bergketens grenzen aan de respectievelijke oostelijke en westelijke kant. De omringende bergen bevatten vele smalle glaciale en vulkanisch uitgesneden canyons. De Great Salt Lake is gescheiden van Salt Lake City door uitgestrekte moerassen en wadden. De metabole activiteiten van bacteriën in het meer resulteren in een fenomeen dat bekend staat als "lake stink", een geur die doet denken aan vuile eieren van pluimvee. Dit komt twee tot drie keer per jaar voor en duurt een paar uur. De rivier de Jordaan stroomt door de stad en mondt uit in Utah Lake, dat weer uitmondt in het Great Salt Lake. De hoogste bergtop zichtbaar uit Salt Lake City is Twin Peaks, met een hoogte van 11330 voet (3454 m). Twin Peaks ligt ten zuidoosten van Salt Lake in de Wasatch Fault. De Wasatch wordt beschouwd als het laatste restant van een zware (7,5) aardbeving. De tweede hoogste bergketen zijn de Oquirrhs. De Traverse Mountains in het zuiden verbinden de Wasatch en Oquirrh Mountains. De bergen, met scherpe verticale hellingen, zijn duidelijk zichtbaar vanuit de stad. De Salt Lake Valley is de bodem van Lake Bonneville. Dat meer bestond op het einde van de laatste ijstijd. De kust van Lake Bonneville zijn nog duidelijk te zien op de berghellingen van de nabijgelegen bergen.
Het klimaat van Salt Lake City wordt gekarakteriseerd als een steppe klimaat met vier verschillende seizoenen. Zowel de zomer en winter zijn lang, met hete, droge zomers en koude winters. De lente en de herfst zijn korte maar comfortabele overgangsperioden. In de stad valt ongeveer 16,50 inch (419 mm) van neerslag per jaar. De lente is het natste seizoen, terwijl de zomer erg droog is. Sneeuw komt gemiddeld van 6 november-18 april met een totaal gemiddelde van 62,7 inch (159 cm).
Het Salt Lake City and County Building, meestal genoemd het "City-County Building", was de zetel van de regering voor Salt Lake City, Utah. Het gebouw werd oorspronkelijk gebouwd door vrij metselaars tussen 1891 en 1894. De Olympische Legacy Plaza is gelegen in het Gateway District. Het heeft een dansende fontein op muziek. Alle namen van de 30.000 olympische vrijwilligers zijn uit gehouwen in steen en terug te vinden op het plein.
Onderweg komen we een vuilniswagen voorbij, een zijlader. Nou dit is een uit de Fred Flinstone periode. Ten opzichte van wat wij hebben een vreemde constructie. Alles kraakt, piept en kreunt. Dit is een oudje en de chauffeur moet werken op de buitenspiegels. Dat het dan heel 
moeilijk gaat wordt gelijk gedemonstreerd. Hij heeft moeite de container te grijpen en bij het neerzetten valt de container om en komt tegen de achterwielen. Dat dit al vaker gebeurd is aan de containers wel te zien, scheuren en kapotte deksels. Salt Lake City is een grote stad en zoals al eerder gezegd er wordt nog volop gebouwd. Overal staan bouwkranen en vracht- en cementauto’s. Er zijn plekken bij waar nog oude gebouwen staan maar ook plekken waar alles al gesloopt is. We zijn in het hart van Salt Lake City maar veel oude gebouwen uit de tijd dat deze stad gebouwd is staan er niet meer. Een stukje verder zien we een bouwkavel met daarop nog een soort pakhuis. Dit is nog wel een oud gebouw. Als we beter zien dan zien we dat het hele gebouw op wielen staat. Waarschijnlijk staat het in de weg wordt het een stukje verplaatst.
Salt Lake City heeft meerdere winkelcentra maar wij zijn naar The Gateway gelopen. Dit is voor de Olympische Spelen 2002 gebouwd. Wat een mooi centrum. Alles met plantenbakken en bloemen aangekleed. Aan de muur de namen van alle weldoeners die de olympische spelen mogelijk gemaakt hebben, o.a. de mormonen. Overal roltrappen en overdekte galerijen. Veel winkels met van alles en nog wat; wel veel luxe zaken. De mensen die hier winkelen moeten wel een paar dollars te besteden hebben. Ook zaken met sportspullen en zoals we al vaak hebben gezien super winkels. Van alles veel, hele afdelingen met alleen golfspullen. Een aparte hoek voor dames. Hele rekken met clubs, vakken vol met verschillende soorten golfballetjes.
Een andere wand vol met caps, je kan het zo gek niet bedenken of het is er en dan veel. Ook elektronica zaken. Er staat apparatuur wat wij nog nooit gezien hebben. In een boekenzaak hebben we een nieuwe road-map aangeschaft. Een super grote winkel met allerlei soorten boeken en tijdschriften. In die zaak hebben ze zelfs een Starbucks. Daar hebben we op het terras ook heerlijk koffie gedronken. Het is heerlijk weer en het is echt genieten. Zittend op de eerste verdieping hebben we een prachtig uitzicht over het winkelcentrum.
Op een groot plein beneden is een fontein die op muziek het water laat dansen. Veel kinderen in zwempakjes rennen gillend door de waterstralen heen. Soms komen er ook grote stoomwolken uit. De kinderen rennen door de waterstralen. Omdat de waterstralen op de muziek gaan weten ze niet waar en wanneer het water tevoorschijn komt. De kinderen hebben er plezier in en het is een feest om naar te kijken. Er zijn diverse wandelbruggen over de winkelstraten. Hier staan weer kraampjes met zonnebrillen, sieraden en natuurlijk hotdogs.
Het is makkelijk lopen in deze stad. Alles is in blokken verdeeld. We gaan van het winkelcentrum richting Temple Square. In de straten waar we langskomen wordt druk gebouwd. Enorme complexen met grote torenkranen er omheen. Van de credit crisis is niets te merken. Waarschijnlijk waren ze al bezig voordat de crisis begonnen is en nu stoppen zou kapitaal vernietiging zijn.
Verderop zijn we bij Temple Square. Al die grote gebouwen van de Mormonen. Gisteren zijn we hier ook geweest maar het blijft imponerend. Op de achtergrond van de tempel zien we de grote kranen die gebruikt worden voor de gebouwen die we zojuist hebben gezien. We lopen achter de tempel langs en komen aan de achterkant van het gebouw. Hier is een grote vijver op heuphoogte. Dat is een heel vreemd gezicht. Voor de mensen die achter de vijver langs lopen is het net of lopen ze half door het water, met dit verschil dat er geen beweging in het water is. Zoals al eerder omschreven is de stad in 
blokken verdeeld. De gebouwen van de Mormonen staan langs de kant van de straten. In het midden ontstaat dan een soort ruimte wat ingericht is als een park. Heel veel mensen wandelen of lunchen hier en genieten van het mooie weer. In het midden hebben ze een waterpartij aangelegd in de vorm van een watergoot. Daaromheen bloemperken met veel zomerbloemen, heel fleurig en kleurig.
We lopen achter het Joseph Smith Memorial Building langs. Het tien verdiepingen tellende gebouw heeft een betonnen en stalen structuur en is bedekt met wit geglazuurd terracotta en steen. Diverse verbouwingen en vernieuwingen hebben door de jaren heen plaatsgevonden. Het werd, tot 1987, gebruikt als hotel. De Mormonen kochten het gebouw en het werd verbouwd om kerkelijke functies de huisvesten. Kerk leider Gordon B. Hinckley koos voor de naam van het gebouw de naam van Joseph Smith. Dat deed hij omdat hij merkte dat er veel monumenten genoemd waren naar de leider en oprichter Brigham Young, maar geen was genoemd naar Joseph Smith.
Een paar slechtvalken broeden jaarlijks op een nest in een nestkast aan de bovenkant van het gebouw. Dit alles is te volgen door twee webcams die in de nabijheid van de kast geplaatst zijn. Toen wij er waren stonden de jongen op het punt uit te vliegen. Je kon ze horen schreeuwen in de nestkast.
Vervolgens lopen we achter het Church Office Building langs en komen we bij een soort steeg. Deze loopt naar voren en dan komen we weer langs het Lion en Beehive House.
In een hoek wordt schaafijs verkocht. Proberen. Het is een bol gewoon ijs in een bekertje en daar komen dan
2 bollen alleen wit geschaafd ijs (van water) bovenop. Daarop wordt dan je smaakje naar keuze aangebracht en het wordt met verse vruchten afgemaakt. Zeer verfrissend! Volgens ons is de opbrengst voor de kerk, al hebben we er niet naar gevraagd waar het voor is.
De plek waar we nu zijn, Temple Square, straat een en al Mormonen uit. Tijdens het eten van het ijsje lezen we wat brochures door van het gebied en de Mormonen. Salt Lake City; de stad van de Mormonen. Maar niet allen deze stad heel Utah heeft raakvlakken met de Mormonen. De namen van plaatsen, bergen, rivieren overal zie je hun invloed. Gebouwen, kleding, boeken, je kan het zo gek niet bedenken. Deze kerkgemeenschap heeft een stempel op deze staat gedrukt.
De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen werd gesticht op 6 april 1830 in de Amerikaanse staat New York. Haar grondlegger was Joseph Smith Jr., die kort daarvoor het Boek van Mormon had gepubliceerd. Aan dit boek ontlenen de leden van de Kerk hun bijnaam Mormonen. De Kerk is vertegenwoordigd in circa 176 landen en territoria met ruim 13 miljoen leden. Hiervan nemen zo'n 4 miljoen regelmatig deel aan zondagsdiensten of andere kerkelijke activiteiten. Ongeveer de helft van alle actieve leden woont in de Verenigde Staten met de hoofdzetel in Salt Lake City.
De 14-jarige Joseph Smith Jr. beweerde een visioen te hebben gehad in antwoord op zijn zoektocht naar waarheid. Hij wilde weten bij welk kerkgenootschap hij zich aan moest sluiten. Hij besloot deze vraag aan God voor te leggen door hierover te bidden in een bos nabij zijn woning te Palmyra, New York. Volgens de door de Kerk gecanoniseerde versie van Joseph’s visioen verschenen God de Vader en Jezus Christus als twee afzonderlijke personen aan hem. Jezus Christus vertelde hem dat hij zich bij geen enkele christelijke denominatie moest aansluiten, omdat zij allen ongelijk hadden.
In de jaren volgend op dit ‘Eerste Visioen’ krijgt Joseph Smith instructies van verschillende hemelse boodschappers. Het wordt hem duidelijk dat hij door God is uitgekozen om de oorspronkelijke vroegchristelijke kerk opnieuw op aarde te vestigen. Op 6 april 1830 wordt De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen officieel opgericht in Manchester, New York, onder de naam “Church of Christ” (Kerk van Christus). Deze naam is ontleend aan het Boek van Mormon, dat Joseph Smith eerder dat jaar publiceerde.
De oprichting van Joseph’s kerk is een feit geworden. De Kerk beschikt over tastbaar ‘bewijs’ van Joseph’s goddelijke roeping (namelijk het Boek van Mormon). Reeds in september 1830 stuurt de Kerk haar eerste zendelingen op pad om bekeerlingen te zoeken. Eind 1830 heeft de nieuwe beweging zo’n 280 aanhangers. In de daarop volgende jaren groeit het ledenaantal van de Kerk gestaag, ondanks vervolgingen die in hevigheid toenemen. Deze vervolgingen bereiken hun hoogtepunt op 27 juni 1844, wanneer Joseph Smith en zijn broer Hyrum door een woedende menigte worden vermoord.
Het Boek van Mormon is voor de leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen (de Mormonen) en voor de Gemeenschap van Christus kerk leden een heilig boek, naast de Bijbel.
Volgens de Joseph Smith is Het Boek van Mormon een vertaling van gouden platen, waarop een kroniek in het Oud-Egyptisch stond. Deze platen zouden volgens hem een verslag bevatten van de godsdienstige en wereldlijke geschiedenis van oude beschavingen in Amerika tussen 600 voor Chr. en 400 na Chr. De kroniek werd genoemd naar de geschiedschrijver Mormon, die het destijds zou hebben samengevat. Joseph Smith vertaalde het Boek van Mormon in 64 dagen en zei de kroniek toen terug te hebben gegeven aan de hemelse boodschapper Moroni, van wie hij deze naar eigen zeggen had gekregen. Hij verklaarde later dat de boodschapper hem te kennen had gegeven dat hij de gouden platen niet mocht laten zien, maar na druk van buitenaf verklaarde hij in 1829 dat God 11 ooggetuigen had uitgekozen om de platen te mogen zien. Deze 11 uitverkorenen verklaarden later dat de platen inderdaad bestonden en dat Moroni de platen nu weer had opgeborgen. Doordat alleen mensen die sympathie hadden voor de ideeën van Smith in staat werden gesteld om de platen te mogen aanschouwen, blijft de authenticiteit hiervan betwist en wordt beschouwd als een geloofszaak.
Het Boek van Mormon bestaat uit verschillende onderdelen (boeken) die elk zijn opgetekend door een geestelijk leider in een bepaalde tijd. Het vertelt onder andere over een groep Israëlieten die rond 600 v.Chr. uit Jeruzalem vertrok en na een lange tocht over zee, uiteindelijk in Midden-Amerika aankwam. Het volk werd geleid door profeten, die op de hoogte waren van de geboorte en het sterven van Christus.
Het Boek van Mormon is verkrijgbaar in 54 talen. Er zijn honderd miljoen exemplaren van gedrukt (april 2000), en over de hele wereld verspreid. In overwegend Mormoonse gebieden is in hotels niet de gebruikelijke Bijbel te vinden maar het Boek van Mormon, vaak in meerdere talen en het meenemen van het boek wordt over het algemeen aangemoedigd omdat dit het de boodschap van de kerk verspreidt.
Moroni was volgens de mormonen de laatste profeet in het Boek van Mormon. Volgens het Boek van Mormon maakte Moroni mee dat de Nephieten werden uitgemoord en hij was dus een van de laatsten van zijn volk. Hij werd achtervolgd door Lamanieten en vluchtte dus voor zijn leven. Hij had de verslagen die door zijn volk waren bijgehouden en schreef zelf ook enkele woorden in. Dit werd bekend als de verslagen van Moroni.
Rond het jaar 421 na Christus zou hij de verslagen verborgen hebben voor de Nephieten en de Lamanieten. Deze volken werden door de mormonen beschouwd als de voorouders van de indianen. Moroni zou de platen in een drumlin (heuvel) die Cumorah heette hebben verborgen. De langgerekte heuvel staat ook bekend als "mormonenheuvel". Volgens Joseph Smith verscheen deze Moroni in 1823 als een engel aan hem en toonde hem waar de gouden platen, waarop het verslag gegraveerd was, verborgen lagen in Cumorah. Er is geen historisch bewijs voor het bestaan van Moroni, hij wordt enkel genoemd in de boeken van de mormonen.
De Nephieten zijn in het heilige Boek van Mormon van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen de nakomelingen van de hoofdpersoon Nephi. De (schoon?)zoon van een Jeremia-achtige boeteprofeet, net voor de verwoesting van Jeruzalem. Hij trekt met zijn vader naar het zuiden van Egypte en vaart in 597 v.Chr. vanuit de Rode Zee naar "het beloofde land", waar volgens de Mormonen niet Israël maar Amerika mee bedoeld wordt (1 Nephi 18:23). Er is geen enkel historisch bewijs van het bestaan van deze persoon en zijn volk in Amerika.
De Griekse "vader van de geschiedschrijving", Herodotus, echter verhaalt, hoe de Egyptische farao Necho in 594 v.Chr. zijn Phoenicische zeelui opdracht gaf om vanuit de Rode Zee om de punt van Africa heen naar de Nijl te varen, waar men drie jaar later aankwam. Tot voor kort werd door de mormoonse kerk hooggehouden dat "Het Boek van Mormon" naast schriftuur ook letterlijke geschiedenis van de precolumbiaanse wereld omvatte. De wetenschappelijke wereld kan dit echter op geen enkele wijze aantonen. Genetica heeft ondertussen aangetoond dat geen enkele indiaanse stam uit de beide Amerika's enige sporen van Hebreeuwse afstamming vertoont
Bringham Young. Na Joseph’s dood ontstaat er binnen de Kerk enige verwarring over wie Joseph moet opvolgen als president van de Kerk. Het merendeel van de leden had zich inmiddels in de staat Illinois gevestigd. Het grootste deel van de leden schaart zich achter Brigham Young, senior apostel in het Quorum der Twaalf. Door aanhoudende vervolgingen besluit de nieuwe president van de Kerk zijn ‘kudde’ weg te leiden uit Illinois naar een veilige plaats in het Westen. Tussen 1846 en 1869 maken zo’n 70.000 mormoonse pioniers de ca. 1.500 kilometer lange tocht naar de Great Salt Lake Valley (in de huidige staat Utah) met huifkarren, handkarren, en soms zelfs te voet. Ook leggen zij vaak delen van de tocht af over water. Vanuit daar vestigen zij talloze nederzettingen in Utah en de staten daaromheen. De Kerk vestigt haar hoofdzetel in Salt Lake City.
Ook tijdens deze mormoonse volksverhuizing ging het zendingswerk gewoon door. Zij die zich tot het mormoonse geloof hadden bekeerd, dienden zich bij de Heiligen der Laatste Dagen in het westen van de Verenigde Staten te voegen. Ook duizenden Europeanen zijn naar Amerika geëmigreerd, totdat de Kerk in de vijftiger jaren van de vorige eeuw een einde maakte aan haar emigratiebeleid. Sindsdien heeft zij haar leden aangemoedigd in hun eigen land te blijven en daar de Kerk te ondersteunen.
Brigham Young werd in een arm boerengezin in Vermont geboren als negende van elf kinderen. Op zijn derde verhuisde het gezin naar New York waar hij in 1824 voor het eerst trouwde. Hoewel hij in 1823 Methodist was geworden voelde Young zich aangetrokken tot de leer van de Mormonen onder leiding van Joseph Smith en in 1832 werd hij gedoopt tot Mormoon.
Na een korte periode in Canada, als zendeling, voegde Young, inmiddels weduwnaar geworden, zich bij Smith in Ohio. Hierna zette Young zich in voor de Mormoonse kerk en deed hij verder zendingswerk. Nadat een Mormoonse gemeenschap uit Missouri was verdreven hielp Young bij de stichting van de stad Nauvoo in Illinois. Smith was onder de indruk van Youngs inzet voor de kerk. In 1841 benoemde de Mormoonse leider hem tot President of the Quorum of Twelve Apostles, het leidinggevend orgaan van de kerk, en daarmee tot tweede man na Smith.
Na de moord op Smith door een anti-Mormoonse menigte in 1844 hield Young de Mormoonse gemeenschap bij elkaar. Hij organiseerde een exodus naar het westen, eerst naar Nebraska en vervolgens over de Mormon Trail naar het huidige Utah dat toen bij Mexico hoorde. Daar stichtte de groep op 24 juli 1847 Salt Lake City nabij het Great Salt Lake (Grote Zoutmeer).
Young werd leider van de Mormonen als opvolger van Smith en leidde de nieuwe kolonie van Mormonen kundig. Politiek, economisch en cultureel verstevigde hij de positie van de gemeenschap en Young bevorderde de emigratie van Mormonen naar Utah door onder andere geld uit te trekken om nieuwe pioniers te helpen met de trek naar het westen. Young probeerde zoveel mogelijk de gemeenschap op eigen benen te laten staan om zodoende niet afhankelijk te zijn van import uit het oosten van de VS. Hij meed activiteiten als mijnbouw die buitenstaanders konden aantrekken.
In 1851 werd Utah officieel een territory - een voorstadium voor erkenning en opneming van een deelstaat van de VS - met Young als gouverneur. Maar zoals eerder in hun geschiedenis werd het succes van de Mormonen met wantrouwen door anderen ontvangen, mede door de ongewone gebruiken van de kerk zoals polygamie. In 1857 stuurde president James Buchanan een leger naar Utah om een "opstand" van de Mormonen te onderdrukken. Tot echte gevechten kwam het echter niet.
Er vond wel een bloedbad plaats waarbij Paiute-indianen en een groep Mormonen vermoorden 120 emigranten. Volgens de gevangen genomen leider, van de groep, was de aanval op bevel van Young zelf. Dit zou een vlek op Youngs reputatie blijven. In 1858 hadden de Federale overheid en de Mormoonse gemeenschap zich weer verzoend en kondigde de president een generaal pardon af voor overtredingen van de wet die wellicht waren gepleegd. Hierna kenden de Mormonen een periode van relatieve rust in hun territorium. Het volgende decennium bloeide de gemeenschap onder Young op. De bevolking van Utah groeide en de economie floreerde. Maar rond 1869 kwam er na de voltooiing van de transcontinentale spoorweg een stroom van niet-Mormonen naar Utah zodat de spanningen weer opliepen.
Young heeft tweemaal voor de rechtbank gestaan. In 1863 voor het bloedbad onder de 120 emigranten in 1957. In 1871 voor polygamie - hij had inmiddels 20 vrouwen. Er wordt zelfs vermeld dat hij verbintenissen heeft gehad met in totaal 55 vrouwen. Beide malen werd Young vrijgesproken, mede door de weigering van de leider van het bloedbad om nu Young erbij te betrekken. In 1877 overleed Young in Salt Lake City, kort na de laatste rechtszaak.
Organisatie. De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is georganiseerd als een conglomeraat van bedrijven. Aan de top van de piramide staan twee houdstermaatschappijen: de Corporation of the President of the Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints, met onmiddellijk daaronder de Corporation of the Presiding Bishop. In de Corporation of the Presiding Bishop zijn vooral niet-winstgevende bedrijven ondergebracht, zoals onderwijs- en liefdadigheidsinstellingen en het wereldwijde beheer van de gebouwen en terreinen van de Kerk. Deze bedrijven zijn bijna allemaal vrijgesteld van belastingen.
Onder de Corporation of the President of the Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints hangen de commerciële werkmaatschappijen van de Kerk. Dit betreft media- en reclamebedrijven, radio- en televisiestations, agrarische ondernemingen en industrieën, banken en verzekeraars, hotels en restaurants, ontwikkeling van onroerend goed, bos- en mijnbouwbedrijven, transportondernemingen en spoorwegmaatschappijen, enzovoort. Deze tweeledige structuur stelt de Kerk in staat om haar bezittingen en kapitaal optimaal te beheren. De totale waarde van de activa van de Kerk wordt geschat op 25 tot 30 miljard dollar. Hiervan bestaat 60 tot 70% uit gebouwen en terreinen. Het rendement op de overige activiteiten ligt met 600 miljoen dollar per jaar op 5 tot 8%. Daarnaast ontvangt de Kerk jaarlijks 4 tot 5 miljard dollar aan giften van leden, die geacht worden 10% van hun inkomen aan de Kerk af te dragen. De kerk legt aan niemand verantwoording af over haar financiën.
De kerkelijke hiërarchie is net zo uitgebreid als haar bedrijfskundige structuur. De hoogste bestuurlijke lagen worden gevormd door:
Het Eerste Presidium, bestaande uit de President van de Kerk en twee Raadgevers;
Het Quorum der Twaalf Apostelen;
Het Eerste Quorum der Zeventig.
Genealogie. De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen heeft een wereldwijde reputatie op het gebied van genealogisch onderzoek. Dit genealogisch onderzoek wordt voornamelijk verricht om religieuze redenen: de aldus opgespoorde voorouders kunnen postuum worden gedoopt. Dit plaatsvervangend ‘dopen voor de doden’ is gebaseerd op een letterlijke interpretatie van Jezus’ woorden in het evangelie van Johannes: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk Gods niet binnengaan.” De door genealogisch onderzoek vergaarde data zijn vrij beschikbaar gesteld door de Kerk. De door de Kerk ontwikkelde software voor genealogisch onderzoek, Personal Ancestral File ofwel PAF, is eveneens vrij te gebruiken.
De plaatsvervangende doop voor de doden gebeurt in zogenaamde tempels. Deze gebouwen onderscheiden zich van reguliere Mormoonse kerkgebouwen in doel en uiterlijk. Er zijn zo’n 30.000 Mormoonse kerkgebouwen wereldwijd; echter de Kerk telt maar circa 130 tempels. Mormoonse kerkgebouwen zijn toegankelijk voor iedereen, terwijl de tempels alleen toegankelijk zijn voor getrouwe leden. De tempels zijn uitzonderlijk fraai vormgegeven om hun heilige karakter te benadrukken. Mormonen krijgen hier onderwijs over o.a. het heilsplan. Ook worden er huwelijken gesloten, niet “tot de dood u scheidt”, maar naar mormoons gebruik “voor tijd en alle eeuwigheid.”
Het plaatsvervangende “dopen voor de doden” is voor sommige mensen een controversieel onderwerp. Zo heeft de Kerk in 1995 een overeenkomst gesloten met de Amerikaans-Joodse gemeenschap om te stoppen met het ongevraagd “dopen” van Holocaust slachtoffers. Ook de theologie achter het “plaatsvervangend dopen” van beruchte criminelen, zoals seriemoordenaar Ted Bundy (ook bij leven korte tijd lid van de Kerk) wordt niet door iedereen begrepen.
Liefdadigheid. De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen kent een uitgebreid liefdadigheidsprogramma. Zo’n 4.000 vrijwilligers, waaronder artsen en verpleegsters, zijn fulltime werkzaam in diverse humanitaire projecten van de Kerk. Ook doneert zij geld en goederen aan hulpbehoevenden wereldwijd, ongeacht hun religieuze of etnische achtergrond. In 2003 startte de Kerk met de productie en distributie van Atmit, een voedingsrijke, dunne pap, die speciaal voor ondervoede kinderen werd ontwikkeld. Wereldwijd bezit de Kerk zo’n 300 loopbaancentra, waar zowel leden als niet-leden kosteloos terecht kunnen voor carrièreadvies, workshops en bemiddeling tussen werkgevers en potentiële werknemers. Ten tijde van een grote ramp is de Kerk vaak snel ter plaatse om hulp te bieden, zoals in 2004 na de Tsunami ramp in Zuidoost-Azië en in 2005 toen de Amerikaanse stad New Orleans werd getroffen door de orkaan Katrina. Ook tijdens de Nederlandse watersnoodramp van 1953, toen een overstroming grote delen van Zuid-Holland en Zeeland onder water zette, doneerde de Kerk geld, kleding en dekens. Tevens stelde zij al haar kerkgebouwen in het getroffen gebied ter beschikking aan het Rode Kruis. Echter de bedragen zijn relatief gering vergeleken met de Evangelisch-Lutheraanse Kerk, die in Amerika ongeveer even groot is als de HLD. Afgezet tegen de jaarlijkse inkomsten van beide kerken, doneerden de Mormonen ruim 20 keer minder cash aan liefdadigheid dan de Lutheranen. De kracht van het Mormoonse liefdadigheidsprogramma schuilt dan ook vooral in de unieke manier, waarop zij de noden van haar eigen leden lenigt.
Zendingswerk. Reeds in september 1830, vijf maanden na haar oprichting, stuurt de Kerk haar eerste zendelingen op pad om bekeerlingen te zoeken. Sindsdien heeft zij naar schatting meer dan één miljoen zendelingen uitgezonden over de gehele wereld, naar landen waar evangeliseren wettelijk is toegestaan. Op dit moment zijn er zo’n 50.000 zendelingen werkzaam, grotendeels bestaande uit alleenstaande mannen in de leeftijd van 19 tot 25 jaar. Ook alleenstaande vrouwen en echtparen kunnen een zending vervullen. Een zending is meestal voor een periode van twee jaar en geschiedt op eigen kosten. Gedurende deze periode dient een zendeling zich fulltime bezig te houden met het bestuderen en onderwijzen van de Mormoonse leer, het vinden van bekeerlingen, het verrichten van dienstbetoon en vaak het zich eigen maken van een vreemde taal.
Het zit heerlijk op het bankje en allerlei mensen lopen ons voorbij, veel toeristen, maar ook zakenlui en Mormonen. Deze zijn vaak wel te herkennen aan hun kleding. Mannen keurig in pak of wit overhemd en de dames in rok en op platte schoenen. We rusten even uit van het vele lopen. Verderop moeten nog een paar mooie oude gebouwen staan zoals de Cathedral of the Madeline (Rooms Katholiek). Deze hebben we van binnen bekeken. Mooie glas in lood ramen.
Een honderd meter verderop staat de First Presbyterian Church of Salt Lake uit 1871. De buitenkant is gemaakt van rode zandsteen en de kerk kleurt prachtig terracotta. De kerk is dicht zodat we hem niet van binnen kunnen bekijken. Erg is het niet; op zich hebben we genoeg gezien voor vandaag en we beginnen onze voeten ook te voelen. Daarom al sight see-end door de stad terug naar het hotel. De stad is heel wisselend sommige stukken zijn mooi terwijl er ook straten zijn die oud en uitgeleefd aandoen.
Op een gegeven moment komen langs een nieuw en groot gebouw, het blijkt de bibliotheek te zijn. Op een gegeven moment zien we een auto stoppen en wat in een bak doen. Als de auto weg rijd zien we een soort brievenbussen staan. Het blijkt dat het een drive through is voor de bibliotheek, zittend in je de auto kun jij je boeken inleveren. Echt 
Amerikaans; alles zittend. We hebben al veel van dit soort zaken gezien maar nog niet voor een bibliotheek. Geen wonder dat de Amerikanen zo dik zijn. Te dik om te lopen en dan moeten ze weer iets uitvinden zodat ze dat zittend van uit de auto kunnen doen. Rare jongens die Amerikanen.
Het Salt Lake City and County Building gebouw werd oorspronkelijk gebouwd, door vrij metselaars, tussen 1891 en 1894. Dit gebouw met kantoren en gemeentehuis voor de stad en provincie Salt Lake diende als vervanger van het Salt Lake City Council Hall en Salt Lake County Courthouse uit 1860.
Het werd een controversieel gebouw, een gebouw zonder Mormoonse invloeden. Tijdens de laatste jaren van 1800 en begin 1900 was er een niet-open strijd bezig tussen inwoners van Salt Lake City en Mormonen. Het gebouw werd ontworpen als architectonische tegenhanger van de Salt Lake Temple. Men denkt dat zelfs de klok, de toren en beelden bedoeld waren om torens van de tempel en het standbeeld van de engel Moroni na te bootsen.
Er ontstond een discussie over het gebouw. De Mormonen verweten het stadbestuur belastinggeld te verspillen. De stadbestuurders gingen daar tegenin met het verwijt dat de kerk soberheid preekten maar dat de Mormonen kerkgeld verspilden en dit niet gebruikten voor de armen. Voortdurend was er discussie over het gebouw. Over de keuze van de architect, de grond, etc. Het was in 1894 gereed met een gigantische financiële overschrijding. Het was begroot op 350.000 dollar, de winnende aannemer had het aangenomen voor 377.978 dollar. Bij de ingebruikname, 28 december 1894, had het bijna 900.000 dollar gekost.
Het gebouw diende als Utah's Capitol tot het huidige Utah State Capitol in 1915 werd voltooid. Het Salt Lake City and County gebouw huisvestte ook de eerste openbare bibliotheek in Salt Lake en de rechtszalen. Van 1973 tot 1989 werd het gebouw nauwkeurig en op historische basis gerenoveerd. Dit werd gedaan om het beter te beschermen tegen aardbevingen. In, op en om het gebouw zijn allemaal beelden verwerkt van belangrijke mensen die invloed hebben gehad op Utah. Voorbeelden hiervan zijn Father DeSmet, Jezuïet priester en zendeling onder aan de Amerikaanse Indianen, Captain Garcia Lopez de Cardenas onderzoeker van Southern Utah in 1540. Verder portretten van Chief Joseph en Chief Wakara en Jim Bridger, Jedediah M. Grant , Salt Lake's eertse burgemeester. Op sommige plekken is het gebouw versierd met zaken uit de Dominguez-Escalante Expedition, 1776. De buitenkant werd rijk versierd met afbeeldingen van gargoyles (waterspuwers), adelaars, zeemonsters, bijenkorven, Masonic iconen (tekens van de vrijmetselaars) zonnen, en andere symbolen.
Via een omweg gaan we terug naar ons hotel. En we moeten opschieten. De lucht wordt heel erg donker het gaat waarschijnlijk onweren. Om droog te blijven moeten we het laatste stukje nog sprinten. Gelukkig net op tijd binnen. Vanuit ons hotel hebben we een prachtig uitzicht over de stad. Het wordt pikdonker buiten en we krijgen te maken met een bijzonder fel onweer. Vanuit ons raam is het indrukwekkend te zien hoe de bliksem te keer gaat. Het regent even heel fel en alles staat blank. Na een poosje is het ook zo weer over. Het is hier droog, dus de mensen zullen wel blij zijn met dit regenwater.
Er is een mailtje van AA binnengekomen. Via de hotellobby wordt geregeld dat de verloren gewaande koffer naar ons huisadres gebracht wordt. Een heel gedoe, maar netjes dat ze het zo oplossen. Maar we blijven hollanders, eerst zien en dan geloven. Gedurende de middag zijn we nog wel even zoet met het sorteren van de foto’s. Nog even rusten, de koffers al vast een beetje in gaan pakken en nog even boek lezen.
Tegen de avond gaan we wat eten en dan naar de repetitie van het groot koor van de Mormonen (360 leden). Omdat het de vorige keer zo goed bevallen is eten we in hetzelfde restaurant als de vorige keer. Ook nu weer heerlijk. De repetitie van het koor wordt vandaag niet in de tabernakel gehouden. Het koor is net terug van een tournee en geeft maar een korte repetitie. Het wordt nu in het conferentiecentrum gehouden. Na het eten lopen we naar het conferentie centrum. Een geweldig groot gebouw. Op het dak is een complete daktuin met allerlei soorten planten, struiken en bomen, een complete tuin.
Het Conference Center werd voltooid in het voorjaar van 2000. Net op tijd voor algemene conferentie. Het centrum heeft 21.000 zitplaatsen en vervangt het traditionele nabijgelegen Salt Lake Tabernacle. Omdat er steeds meer deelnemers kwamen is het specifiek gebouwd voor de algemene halfjaarlijkse LDS Kerk conferenties en andere grote kerkelijke bijeenkomsten en evenementen. Het wordt beschouwd als het grootste theater-stijl auditorium dat gebouwd is. Het is een immens grote zaal met een balkon. Verder een podium achter de kansel met zitplaatsen voor de 158 algemene autoriteiten en algemene officieren van de kerk. Ook is er plaats voor de 360-leden tellende Mormon Tabernacle Choir. Het auditorium is groot genoeg om twee Boeing 747’s in te zetten. Alle stoelen in het publiek hebben een vrij uitzicht op de kansel, omdat het balkon vrij hangt en niet ondersteund wordt door pilaren. Achter het podium is een 7.667-pijp en 130-rank Schoenstein pijporgel. Ondergronds is een parkeergarage waar 1.400 auto’s kunnen staan. In het moderne gebouw hangt een kroonluchter aan een dakraam door de drie verdiepingen heen.
Op het gebouw staat een 28 meter hoge torenspits. Daaronder door loopt een waterstroompje dat overgaat in een 20 m getrapte waterval. Het water komt van een natuurlijke bron gevonden, onder het gebouw, tijdens de bouw. Het dak is bedekt met ongeveer 3 hectare (12.000 m²) gras, (21 inheemse grassoorten) en honderden bomen. De vormgeving is bedoeld om de bergen en weiden van Utah uit te beelden. In het gebouw zijn veel zalen waar ook exposities gehouden worden. Ook hangen er schilderijen en tekeningen van het leven en werken van de Mormonen en bekeringen.
Met roltrappen gaan we naar beneden en dan langzaam de zaal in, die ongeveer 4 verdiepingen hoog is. Alles gaat zeer gestroomlijnd.
Allemaal vrijwilligers die ons verwelkomen. Belangstellend informeren ze waar we vandaan komen. We moeten de tassen laten bekijken omdat men niet wil dat er geluidsopnames gemaakt worden. Als je binnenkomt weet je niet wat je ziet. De Arena is kolossaal maar dit is fantastisch. Op de achtergrond een kolossaal orgel, er zijn orgelpijpen bij van wel 12 m. hoog! Het geluid is fantastisch, een compleet 
symfonieorkest speelt mee. Alles heel mooi verlicht. Het is echt een repetitie. Sommige stukken moeten ze een paar keer oefenen. Alles in de sfeer van 4 juli, dus veel God bless America. Veel mensen zijn komen luisteren en het mooie is je komt en gaat als het jou uit komt. De meeste aanwezigen zijn Amerikanen maar ook een redelijk aantal buitenlanders. Omdat ze net een tournee gehad hebben is de repetitie maar kort, ruim een uur. Was heel leuk om het mee te maken en een passend sluitstuk van onze mooie rondreis.
Na afloop lopen we nog even door de expositie ruimtes. Hier hangen veel schilderijen over de Mormonen en andere bekeerlingen. Wat er bijgeschreven staat komt bij ons niet zo betrouwbaar over een beetje te veel halleluja gehalte. Wel hangen er prachtige kilts.
Het begint al te schemeren en we besluiten terug te gaan naar ons hotel. Het is nog een flink stuk lopen dus: on the way.
De temperatuur is nog heerlijk, helemaal niet koud. Op de terugweg zien we prachtig verlichte gebouwen.
Het is rustig op straat, Amerikanen lopen niet of maar kleine stukjes. Onze laatste dag in Salt Lake City; de dagen zijn voorbij gevlogen maar IT WAS GREAT en zeer zeker voor herhaling vatbaar.
Terug in het hotel nog even douchen, het laatste in pakken en we gaan slapen. Rust op doen voor de terugreis van morgen. Holland we are coming back
Ook deze keer hebben we van het ontbijt genoten. We vliegen om 2.00 uur dus hoeven we ons niet te haasten. Het hotel heeft als service een busje dat elk half uur naar het vliegveld gaat. Wij gaan in gezelschap van een aantal piloten die kant op. Het hotel wordt veel door personeel van diverse luchtvaartmaatschappijen gebruikt. Het is ook maar een 20 minuten rijden. Inchecken en we geven onze koffers af in de hoop ze ooit terug te zien. We zoeken de balie van American Airlines. We willen kijken of we een compensatie kunnen krijgen voor al de dagen dat we de koffer kwijt geweest zijn. Hoe is het mogelijk:…. geen balie van AA. Wél is er iemand die de bagage verstuurt. Hij kan geen toezeggingen doen. We moeten dus maar vanuit Nederland de kwestie regelen. Vervelend!
Klaas probeert een mailtje te sturen, maar juist hier geen verbinding. Dan maar een sms-je. Dat gaat goed, het scherm geeft aan dat het bericht verzonden is. Weten onze ophalers in elk geval hoe laat ze ons kunnen verwachten. Of onze koffers ook in het vliegtuig zitten is de grote vraag. We hebben op Salt Lake City écht gezien dat ze in het vliegtuig geladen werden.
taxiën. Eindelijk in de lucht en even later hebben we een prachtig uitzicht over Salt Lake. Heel duidelijk is te zien dat er gedeelten zijn met moeras. Verderop zoutvlaktes en nog verder weg het meer zelf. 
Rocky Mountains maar we herkennen het niet. Ondanks dat is het uitzicht fantastisch, nu zie je de weidsheid en het woeste vanuit de lucht. Gedeelten met hoge bergen met in de schaduw nog sneeuw. Ook hele vlaktes en gedeelten waar rivieren doorheen kronkelen. Op bepaalde plekken ligt de wereld onder ons in een plooi. Het lijkt wel op de plooi van Capitol Reef. Op de grond was deze wereld al adembenemend en dat is het nog steeds. Geen wonder dat de pioniers er voor gingen. Het avontuur van wat ze zouden zien en vinden. 
In de hoek van het vliegveld staan militaire vliegtuigen. Dat zie je wel vaker in de USA, een combinatie van burger en militair vliegveld. Als we landen is het al duidelijk dat we onze oude aansluiting missen. Nou het is niet anders, we hebben zelf het vliegen nog niet geleerd, dus moeten we ons maar schikken. Door dit alles zijn we benieuwd hoe het met de koffers zal gaan. Als we de gate uitkomen liggen de andere tickets al klaar op de balie, service. Dat moet ook wel want we hebben maar weinig tijd, nog geen uur, om in te checken voor de andere vlucht. Een heel end lopen naar de gate die we moeten hebben. De internet verbinding slaagt niet we kunnen onze ophalers niet bereiken. 
