Here we go again! (Good start and bad ending)
We staan om 5 uur op. Iet heeft een kopje thee en een broodje en we vertrekken. Klaas heeft de route goed bestudeerd en we rijden in record-tijd naar Dallas. We gaan om 5.50 uur weg en hebben om 8.35 uur de auto ook al ingeleverd!
Even een tip van beginners: we staan voor het inleverpunt, allemaal camera’s + waarschuwingsborden, een ijzeren rail met punten scheef vooruit ligt voor ons. We durven er niet overheen want er staat iets van damage. Nou dat snappen we wel en we willen geen schade. Er stopt ook al een auto achter ons. Die wacht geduldig. Ik stap uit en zeg tegen de man achter ons dat we er eigenlijk niet overheen willen rijden. Hij reageert vriendelijk en zegt: Well m’am you can drive in but don’t go back! Lachen! Auto inleveren, verder helemaal niets, geen papierwerk. Alleen bedankt de man ons en zegt alleraardigst: Have a nice day mister Klaas. Hij dacht zeker dat, dat onze
achternaam was.
Met het busje weer naar Dallas Forth Worth Airport en inchecken met hulp van een steward. We moeten betalen voor het transport van de koffers, $ 15.- per koffer, en met de creditcard is dat een fluitje van een cent.
We hebben nu tijd te over en drinken koffie. Werken onze verslag op de laptop bij.
So far so good.
Op het vliegveld is een oude dame haar man kwijt. Ze wordt vriendelijk geholpen, een paar telefoontjes en iedereen zoekt mee. De oude heer komt er aan, geeft z’n vrouw een zoen en ze zijn blij elkaar te zien. Degene die helpt lacht en brengt ze naar hun gate.
Mooi om te zien.
Omdat we tijd over hebben kunnen we mooi kijken naar het laden, lossen, opstijgen en dalen van de vliegtuigen. Het is werkelijk geweldig dat ze zoiets groots de lucht in krijgen. Ook is het leuk om te zien uit welk land de vliegtuigen komen.
Onze vlucht naar Las Vegas is maar 3 uur en oké, maar dan houdt onze mazzel op. Er blijkt een koffer weg te zijn. We wachten, ruim 2 uur, op het volgende vliegtuig vanuit Dallas misschien zit ie daarin, maar nee.
De koffer van Nanda is weg, niet leuk. We hebben aangifte gedaan en krijgen een locater nummer waarmee we via de telefoon of internet kunnen checken of de koffer terecht is. Ook mogen we voor 25$ toilet artikelen kopen omdat we de koffer kwijt zijn. We hopen dat de koffer de volgende ochtend op onze eerste locatie alsnog afgeleverd wordt.
Omdat het verhuur bedrijf van de camper redelijk vroeg sluit gaan we snel op weg. We hebben ze gebeld dat een koffer weg is en dat we later komen, dat is akkoord maar we moeten er wel voor 17.00uur zijn. Een taxi brengt ons en het blijkt nog een behoorlijke afstand te zijn. Het is een chauffeuse en uit het gesprek blijkt dat ze 5 dagen per week werkt met dagen van 10 tot 12 uur.
Gelukkig zijn we op tijd en we bekijken eerst de instructievideo in het Nederlands. Vervolgens gaan de papierwinkel afwikkelen en de betaling, one way en borg, regelen. Dan krijgen we onze volgende schrik. Een van de creditkaarten is geblokkeerd. We hebben deze kaart nog maar 1 keer gebruikt toen we de huurauto bij Alamo in Dallas ophaalden.
De man vertelt ons dat dit wel vaker voorkomt. In Nederland ziet de bank dat de credit kaart in Amerika gebruikt is en dat vertrouwen ze niet en blokkeren ze de kaart om mogelijke “illegale” afschrijvingen te voorkomen. Gelukkig hebben we meer creditkaarten maar we balen, “dit begint goed”
We inspecteren de camper en deze heeft een nummerplaat uit Alaska, wel leuk. Tijdens de reis krijgen we n.a.v. deze nummerplaat, veel reacties. Spullen in laden, nog een foto van de camper en de toekomstige bewoners en we gaan op weg, Sam’s RV-park.
Dat RV-park ligt vlakbij is vlakbij Cruise America, bijna schuin over de weg als je geen rekening houdt met Amerikaanse afstanden. Daar hebben we gereserveerd inchecken en de camperplaats opzoeken. De camper installeren, bed opmaken en maar 1 koffer uitpakken….. Dan blijkt dat een ongeluk nooit alleen komt, want Cruise Amerika heeft het instructieboek en koffiezetapparaat niet meegeleverd en ook geen chemische zooi voor in het toilet. Het is warm en we doen de airco aan, echter deze functioneert niet goed, koelt wel maar maakt heel veel lawaai. We bellen maar Cruise Amerika maar die is al dicht en zijn pas de volgende ochtend om 8.30 weer open. Genoeg pech voor één dag. We balen nu wel en hebben niet meer de moed en zin om naar de strip te gaan, jammer.
Eerst maar iets eten en vervolgens naar het hotel van Sam’s Town en vragen of zij voor ons willen bellen of de koffer er is. We hebben het geprobeerd maar je krijgt een computer en die verstaat onze naam niet. De balie medewerker is heel behulpzaam maar de koffer is nog steeds weg. Vervolgens halen we, voor de komende dagen boodschappen en wat toilet artikelen bij de Wall Mart. We eten iets en proberen te slapen.
Ondanks de wat onrustige omgeving en de enerverende dag slapen we redelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten