Van alles en nog wat.
Vandaag is Klaas samen met Johannes een klusje aan het doen, vrijwilligerswerk. De vrijwilligers in Gilmer hebben contact met inwoners van Creede in Colorado (in de Rocky Mountains) Creede was vroeger een zilver mijnstadje maar nu straatarm. De jongere mensen trekken weg en de ouderen blijven daar. De voorzieningen lopen daardoor ook terug. In de winter is het daar erg koud en ze moeten de huizen nog veel met hout verwarmen. Het hout daar, sparren, brandt wel goed maar geeft weinig warmte. Daarom brengen de vrijwilligers hout van hier, eik, noot etc. naar Creede. We moeten bijna een 45 minuten rijden voor we op locatie zijn. In de middel of nowhere, grasland met prachtig bloeiende bloemen liggen stapels houtblokken. De gekloofde houtblokken moeten op pallets gestapeld worden waarna ze met krimpfolie worden omwikkeld. Wel gezellig met zo’n groep Amerikanen wat samen doen.
Met Ietje ben ik wat in de tuin aan het rommelen. Bloemen groeien hier graag maar hebben behoorlijk meer onderhoud en water nodig dan bij ons. Je ziet weinig tuinen in deze streek, maar die van Ietje is erg fleurig. De hibiscus en bougainvilles bloeien uitbundig.Onze neef Lieuwe en zijn vrouw Lydia komen langs, ze moeten daarvoor 2 uur rijden.
Leuk om ze weer te zien. Hun trouwdag hebben we een paar jaar geleden meegemaakt. Lydia was een bruid op klompen. We genieten van een lekkere maaltijd en weer een grandioos toetje. Ik snap waarom alle Amerikanen gezet zijn. Ietje kookt heerlijk en bakt allerlei koeken, brood en cakes zelf.
We merken dat de werkgelegenheid hier een gevoelig punt is. Lydia werkt in een ziekenhuis in Dallas, zij stuurt 60 mensen aan. Daarvoor staat zij op papier voor 40 uur, maar in werkelijkheid maakt zij 5 dagen van 11 tot 12 uur. Dat is bij ons niet voor te stellen. Wel moeten we opmerken dat het werktempo aanmerkelijk lager is dan bij ons. Lieuwe werkt bij een telefoonmaatschappij en ook daar worden geen nieuwe mensen meer aangenomen. Toch heeft hij een nieuwe pick-up gekocht van GM, 8 cilinder.
Een beest van een auto en uiteraard hebben we een proefritje gemaakt. Onze huurauto kan bijna in de bak van de pick-up.
Met de hele familie gaan we het in aanbouw zijnde huis van Johannes en Ietje bekijken. Elke dag gebeurt er wel wat en dan ben je nieuwsgierig wat er allemaal al klaar is. Het nieuwe huis staat aan de overkant van de weg van waar ze nu wonen, op een hoogte. Ze krijgen een prachtig uitzicht. Voor Amerikaanse begrippen is het een vreemd huis, een huis met een verdieping. Bij de meeste huizen is alles op de begane grond. Ze zijn en december begonnen te bouwen en gaan begin juli verhuizen.
Als we terug lopen zien we roadrunners op het erf lopen. Die van de tekenfilms: .. miep-miep. We kijken nog of onze slimme coyote ook in de buurt is maar helaas. Ze hebben wel iets van een fazant. Wat je in de tekenfilm ziet klopt. Ze lopen voor de auto uit en zijn razendsnel. Rennen, half vliegen, springen en weg zijn ze.
Ook zijn ze erg schuw en je krijgt geen kans ze op de foto te krijgen.
Met een foto door het raam kon ik er eentje fotograferen. Kwam maar net boven de vensterbank uit of ….miep-miep weg was ie.
Toen maar naar huis een koud biertje in de schaduw smaakt best en de dag is alweer voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten