Laatste dag Bryce.
Het was veel minder koud vannacht. Vroeg op en spierPIJN. We maken wat foto’s want op dit RV-camp staan zulke onfatsoenlijk grote campers, je gelooft je ogen niet. Er is er een met een complete garage achter z’n camper. Daar staan wat motoren en een ATV in, een complete gereedschapset en smeeroliepompen. Als tegenstelling staat er ook een sixpack, een bakje op poten wat op een pick-up gedraaid wordt. Het merendeel van de campers heeft slide-outs in de meest vreemde vormen.
Ook kun je hier in een tipi overnachten. Nou ik bedank voor de eer. Een kaal grondzeil en wat stokken er omheen. Op het terrein staan een aantal en deze zijn bijna allemaal bezet. Schijnbaar vinden sommige mensen het leuk om hierin te kamperen. Aan de rook(signalen) te zien kamperen er nu een aantal indianen in de tipi’s, alleen hebben ze het paard ingeruild voor een ATV.
Bij Ruby’s Inn kun je een ATV en jeeps huren maar ook paard rijden. Verder is daar ook een rodeo maar daar zijn we niet geweest. Had gelezen dat het niet veel voorstelde. In en om Ruby’s Inn zijn veel voorzieningen zo ook een winkelstraatje in western stijl. Winkeltjes met souvenirs, fossielen en ander snuisterijen.
De planning is dat we verder gaan richting de Grand Staircase Escalante, alleen stellen we dat nog even uit. Van Bryce hebben we al veel gezien maar nog niet alles. We zijn hier nu dus daarom rijden we nog een keer door Bryce-park. De uitkijkpunten die we willen zien liggen allemaal aan één kant van de weg. Daarom rijden we tot aan het eind, ruim 18 mile om op de terugweg om een aantal uitkijkpunten te bekijken.
We beginnen bij Yovimpa Point en daarna Rainbow Point die een paar honderd meter uit elkaar liggen. De twee hoogst gelegen uitkijkplaatsen van het park, 3000m, en dat is te merken. Er staat een stevige koude wind en daar hadden we niet op gerekend. Dagen achtereen hebben we prachtig weer gehad van 20 tot 25 graden en nu dit. Echter het uitzicht is schitterend. Hoe is het mogelijk dat in zo’n land zulke verschillende landschappen mogelijk zijn. Het is hier hoog, dus kijken we heel ver met een zeer weids uitzicht. Het is niet erg helder anders hadden we misschien het Kaibab Plateau in Arizona (90mile) kunnen zien of zelfs tot
Dat het hier kouder is kun je ook zien aan de planten die hier groeien. Het zijn andere soorten dan die we gisteren beneden hebben gezien. De soorten die beneden staan hebben veel meer beschutting. De planten boven op de rim hebben veel meer last van kou, wind, sneeuw en vorst.
Op verschillende plaatsen zijn bosbranden geweest, soms hele heuvels. Een triest gezicht al die verbrande bomen. Het vuur is op sommige plekken, we weten niet hoe lang geleden, verwoestend geweest. Het duurt jaren en jaren voor de natuur zich dusdanig heeft hersteld dat je de brandschade niet meer ziet. We hebben er niet naar gevraagd maar soms worden er ook bewust stukken bos in brand gestoken door rangers, gecontroleerde bosbranden maar 
of dat hier ook geweest is weten we niet.
De volgende locatie is Aqua Canyon. Dit is een prachtige uitkijkpunt met veel contrasten van licht en kleur. Boven op de hoodoo The Hunter moeten bomen staan maar ons is het niet opgevallen.
De volgende stop is Natural Bridge; het is geen brug maar een boog (arch). Een brug wordt door water gevormd een boog door regen, vorst-erosie. De boog is 29 meter hoog en ruim 16 meter breed. We staan even te kijken en een paar chipmunks (van de Donald Duck, Knabbel en Babbel) scharrelen om onze voeten. Waarschijnlijk krijgen ze van andere bezoekers
Ook kijken we nog even bij Fairvieuw Point, hier weer een weids uitzicht. Er wordt beweerd dat bij helder weer je in het zuiden de Grand Canyon kunt zien liggen. We geloven het wel. We rijden terug naar de uitgang van het park. De weg door Bryce is erg afwisselend, soms steil door bossen of langs hoge rotsen dan weer door een open landschap. Prachtig die afwisselende landschappen.
Bij het hotel voor de laatste keer naar koffer gevraagd. Hij is en blijft weg. Daarom vragen we het personeel dat mocht de koffer nog opduiken of zij dan willen zorgen dat deze door gestuurd wordt naar Cruise Amerika in Salt Lake City. We wachten af of we de koffer ooit terug zullen zien.
Op weg naar Escalante over een van de mooiste wegen van Utah, de scenic highway 12. Al gauw gaan we weer steil stijgen en Klaas wordt weer chauffeur. We rijden door verschillende kleine dorpjes, zoals Tropic, Cannonville en we stoppen voor Henrieville even op een parkeerplaats. Dat is het voordeel van een camper je hebt je huis bij je, zo ook de koffie, heerlijk. Het is wat bewolkt en in de verte regent het. De zon vindt toch nog een gaatje in het wolkendek en verlicht de rotsen van Bryce die oranje oplichten.
Af en toe rijden we langs of over een riviertje, eigenlijk zijn het maar stroompjes en het lijkt net of ligt er nog wat sneeuw op de bodem. Dat kan natuurlijk niet misschien is het wit zand wat door het water achter gelaten is. Daarom stoppen we even om te gaan kijken. Het is niet wat we dachten, het is zout. Dit is uit gespoeld uit de rotsen en nu het water opgedroogd is, blijft het achter.
In de omgeving groeien allemaal verschillende soorten planten, totaal andere soorten dan in Zion of Bryce. De bermen staan vol met verschillende bloeiende planten een prachtig gezicht. Zet ze maar op de foto en ik zie later wel wat voor soort planten het zijn.
De scenic UT12, 124 mile lang, is een weg in een prachtige omgeving met fabelachtige vergezichten, ruwe, grillige rotsen in allerlei kleuren. Het is de bedoeling dat we doorrijden naar Calf Creek Recreation Area. Vervolgens komen we door Escalante, vanavond komen we hier terug omdat we hier een plek op een camping hebben gereserveerd. Escalante wordt ook wel “Heart of Highway 12” genoemd omdat het geologisch gezien in het midden van
Scenic Byway 12 ligt. Voor de pioniers kwamen leefden hier de Anasazi en Fremont indianen. Escalante werd door de eerste bewoners, volgers van ontdekkingsreiziger John Charles Fremont, in 1875 Potato Valley genoemd naar de in het wild groeiende potato’s. Later werd de naam veranderd in Escalante als eer aan de eerste ontdekkingsreiziger Silvestre Velez de Escalante. In 1776 zochten namelijk de ontdekkingreizigers Escalante , Domingues en Franciscaner priesters een route van Santa Fe naar California.
We stijgen gestaag en als we over de top komen we ineens weer een heel ander landschap, kaal en grijs, slickrock canyons. We moeten nu heel steil afdalen, richting Boulder, een weg met allemaal haarspeldbochten. Een prachtige racebaan voor motoren maar wij doen het maar rustig aan. Het plan is om de Calf’s Creek trial, 6 mile, te gaan lopen. De trail begint bij de Calf Creek Recreation Area, een kampeerterrein zonder voorzieningen. Alleen toiletten en water, dus heel primitief. Toch staat de hele camping vol. Zo ook het parkeerterrein maar een beheerder helpt ons een plekje te vinden om te parkeren. We vinden een plekje voor de RV (camper) en gaan op stap.
Calf Creek Area. Op een bord staat informatie over dit gebied, en het is bijzonder interessant dit te lezen. Over miljoenen jaren is de vallei uitgeslepen door wind en water, zand, rotsblokken waardoor een brede vallei is ontstaan. In dit gebied zitten bevers die op sommige plekken dammen hebben gebouwd. Door de dammen kan het water niet weg en ontstaan moerassige gebieden waar andere dieren, (water)vogels, insecten, kikkers ook weer baat bij hebben. Op deze plaatsen groeit ook veel horsetail (heermoes). Pioniers noemden dit scouring rush en schuurden met deze planten hun potten en pannen. In 1900 heeft een boer hier watermeloenen verbouwd en er wordt beweerd dat dit de beste meloenen waren van Boulder. Door overwoekering door wilde planten en overstromingen maakte hier een einde aan. 800 Jaar geleden leefden in deze canyon ook mensen, bekend als de Fremont Indians. Op sommige plekken zijn nog muurschilderingen (pictographs) te vinden, Hoog op/in de kliffen zijn nog hun opslagplaatsen te vinden die ze gebruikten voor het opslaan van graan, bonen en zaden. Ze vingen vis in de rivier en jaagden op deer, bighorn sheep en andere kleine dieren. De pioniers hebben in de vallei vee laten grazen. Om weglopen te voorkomen werden de kalveren in omheiningen opgesloten, vandaar de naam Calf Creek.
Water is de levensader van deze omgeving, het hele gebied er omheen is erg droog. Alle flora en fauna concentreert zich om het water. Vogels die hier leven zijn kolibries, raven, peregrine falcons (valken), Amerikaanse roodborstjes, spotted-towheees (soort spreeuw). In voorjaar en herfst komen hier veel trekvogels.
Dieren die hier leven zijn o.a. coyote, ground squirrel (grond eekhoorn, bergleeuw, reuzen stekelvarken, mule deer (edelhert). We gaan op weg, rugtas mee met wat lekkers en genoeg drinken. Goed voor de spiertjes. Mooie tocht maar er wordt wel voor ratelslangen gewaarschuwd. We moeten een gedeelte door dichte begroeiing en omdat Klaas toch echt de oudste is, moet die voorop lopen. Ik maak veel lawaai, ben bang voor snakes. De trail is door een vallei langs het riviertje, Calf Creek, dat we af en toe zien en horen.
Het pad is een zandpad met los zand maar we hebben geluk, het heeft een paar keer geregend waardoor het pad stevig is en het makkelijk loopt. Ook is het niet erg warm dus al met al hebben we geluk. Er is veel begroeiing met allerlei soorten planten, cactussen in verschillende kleuren, bloeiende grassoorten en ander bloeiende plantensoorten. Op sommige soorten planten zitten, soms hele grote, insecten. Ook zien we veel vlinders met prachtige kleuren en ze zijn aanmerkelijk groter dan bij ons in Nederland. Andere dieren, bijv. herten, reptielen en, gelukkig slangen, zien we niet.
Af en toen horen en zien we wel een paar kleine zangvogels en zien we een paar grote roofvogels zweven maar ik vind het opmerkelijk stil.
Om elke bocht is het weer een verrassing wat je krijgt te zien enelke keer is de omgeving weer anders.
De beloning komt op het einde, de waterval. The Lower Calf Creek Falls is 125 feet hoog en vooral mooi door de kleuren van verschillende soorten algen op de rotswand. Aan de rand van het meertje staan we te genieten. Het water komt met kracht naar beneden en met de wind voel je soms de waterdruppels op je blote vel. Het is prachtig hier even te zitten en te genieten. Daarom rusten we even en Klaas gaat het ijskoude water in want er groeit een orchidee en die moet op de foto.
Op de wanden groeien akeleien; verbazend dat deze planten hier kunnen groeien. 
Waarschijnlijk stuiven water druppels over de planten waardoor deze zich kunnen handhaven.
Na een poosje gaan we terug en ook dan genieten we weer van alles wat we om ons zien. Sommige rotsen zijn glad, andere gestreept, of grof met gaten en gleuven, wat een variatie. Met een beetje fantasie zie je in bepaalde rotsen soms dieren of andere zaken, hangt er helemaal van af hoe het licht er op valt en hoe je er tegen aan kijkt.
Ben nog een paar foto’s aan het nemen en Nanda loopt even door even later zie ik haar niet meer, dus maar even roepen. De reactie komt van een andere kant dan ik verwacht had, ze loopt de verkeerde kant op. Nog maar een paar keer roepen dat ze moet wachten maar gelukkig is ze niet ver weg.
Ze ziet nu zelf ook in dat het niet de goede route was, kwam haar ook onbekend voor. De routes staan niet echt aangegeven, je loopt op de sporen van anderen maar op de rotsen ben je het spoor zo kwijt. Het is en blijft opletten want als je verdwaalt ziet het er slecht uit.
Terug bij de camper, bijna 3 uur gelopen, een stuk watermeloen smaakt lekker. 
Als we terugrijden zien we het in de verte regenen, een prachtig gezicht vooral omdat de zon nog achter ons nog schijnt en het licht op de donkere regen wolken voor ons valt. We stijgen en het is weer klimmen met scherpe haarspeldbochten. Het gaat niet hard maar de camper doet z’n best.
We rijden iets terug naar Escalante en installeren ons op Broken Bow RV-park. Het RV-park is wat kaal en oogt een beetje rommelig maar verder is het oke. Het ligt mooi centraal voor de dingen die wij nog in petto hebben. De volgende dag gaan we namelijk met een ATV op stap. Daarom bellen we even met het bedrijf, High Adventure ATV at Rentel, waar en wanneer we de ATV kunnen ophalen. De ATV hoeven we niet op te halen, de verhuurder wil die zondag ergens heen en daarom wordt zaterdagavond de ATV op het RV-park bezorgd, wat een service. De werking van de ATV wordt uitgelegd en we maken een proefritje. Klaas durft het wel aan hij rijdt er zo mee weg. Voor mij is het niet spannend ik hoef alleen maar achterop te zitten. ’t Wordt vast leuk morgen! Verder krijgen we route kaarten mee en vertelt de verhuurder nog wat wetenswaardigheden die we kunnen tegenkomen. Ook krijgen we een soort zender mee voor als we pech of ongeluk krijgen. Op het apparaat zitten 4 knoppen, elk met een specifieke functie, zoals alles oke maar we komen wat later, pech hulp nodig, ongeluk iemand gewond, en nog wat, maar dat weet ik niet meer. De zender maakt contact met een satelliet en stuurt dan het signaal en de coördinaten door naar de verhuurder en bij een ongeluk door naar de sheriff. Met een mobieltje heb je geen bereik; we hopen dat we het niet nodig hebben. Vandaag een heerlijke dag en wat nog leuker is nog zeker 17 te gaan, wat een luxe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten