Salt Lake City - Amsterdam

Vrijdag 3 juli/4 juli 2009

De terugreis met hobbels.

Ook deze keer hebben we van het ontbijt genoten. We vliegen om 2.00 uur dus hoeven we ons niet te haasten. Het hotel heeft als service een busje dat elk half uur naar het vliegveld gaat. Wij gaan in gezelschap van een aantal piloten die kant op. Het hotel wordt veel door personeel van diverse luchtvaartmaatschappijen gebruikt. Het is ook maar een 20 minuten rijden. Inchecken en we geven onze koffers af in de hoop ze ooit terug te zien. We zoeken de balie van American Airlines. We willen kijken of we een compensatie kunnen krijgen voor al de dagen dat we de koffer kwijt geweest zijn. Hoe is het mogelijk:…. geen balie van AA. Wél is er iemand die de bagage verstuurt. Hij kan geen toezeggingen doen. We moeten dus maar vanuit Nederland de kwestie regelen. Vervelend!

Niet alleen dit is vervelend, onze vlucht naar Minneapolis zou vanaf gate C3 vertrekken. Het vliegtuig waar we mee terug zouden reizen had vertraging door slechtweer. Daarom naar een andere gate, dat werd C5, toen bleek er wel een vliegtuig te zijn maar geen piloten, ja en dat vliegt een beetje moeilijk. Oke weer terug naar C3 wel een vliegtuig en piloten maar toen had dat vliegtuig technische problemen… dus werd het nu C4…..! We wachten af. Er is zeker 5 kwartier vertraging dus zal het met onze vervolgvlucht wel niet lukken. We staan eindelijk in de rij om aan boord te gaan….nu blijkt dat ook dit toestel technische problemen heeft. Nog effe wachten dus…..(helaas geen pizza) Heel frustrerend, je ziet het vliegtuig staan maar je kan niet weg.

De andere vlucht halen we nu zeker niet. Half 5 vliegen we, 2½ uur

vertraging. Het duurt 2 uur en dan zijn we in Minneapolis. De kans dat we onze aansluiting, Minneapolis – Amsterdam, missen is erg groot. Daarom in de rij staan voor de balie; voor een andere aansluiting. Als je nu hier in de rij staat of zit te wachten maakt niets uit. Er is een andere vlucht en die wordt alvast, onder voorbehoud van de aansluiting, voor ons vastgelegd. Als we aankomen in Minneapolis liggen de nieuwe tickets klaar. Ook zijn we niet de enige passagiers die problemen hebben met hun aansluiting. Heel veel Amerikanen zijn onderweg in verband met de 4th of July We gaan vlug iets bij McD halen (je moet wat..). en dan inchecken. De vlucht vertrekt bijna 2 uur later dan de eerste.

Klaas probeert een mailtje te sturen, maar juist hier geen verbinding. Dan maar een sms-je. Dat gaat goed, het scherm geeft aan dat het bericht verzonden is. Weten onze ophalers in elk geval hoe laat ze ons kunnen verwachten. Of onze koffers ook in het vliegtuig zitten is de grote vraag. We hebben op Salt Lake City écht gezien dat ze in het vliegtuig geladen werden.

Eindelijk op weg al hebben we de indruk dat we het niet vliegend gaan doen maar rijdend. We moeten een verschrikkelijk eind taxiën. Eindelijk in de lucht en even later hebben we een prachtig uitzicht over Salt Lake. Heel duidelijk is te zien dat er gedeelten zijn met moeras. Verderop zoutvlaktes en nog verder weg het meer zelf.

De vlucht was verder prima, vreemd idee dat je nu misschien over een gedeelte vliegt waar je de afgelopen weken gereden of gelopen hebt. We vliegen over de Rocky Mountains maar we herkennen het niet. Ondanks dat is het uitzicht fantastisch, nu zie je de weidsheid en het woeste vanuit de lucht. Gedeelten met hoge bergen met in de schaduw nog sneeuw. Ook hele vlaktes en gedeelten waar rivieren doorheen kronkelen. Op bepaalde plekken ligt de wereld onder ons in een plooi. Het lijkt wel op de plooi van Capitol Reef. Op de grond was deze wereld al adembenemend en dat is het nog steeds. Geen wonder dat de pioniers er voor gingen. Het avontuur van wat ze zouden zien en vinden.

De vlucht verloopt goed; het is ook maar een klein stukje. Naast ons zit een man die in de omgeving van Minneapolis woont. Hij gaat naar huis om met zijn gezin the 4th of July te vieren. Uit het gesprek met hem komt heel duidelijk naar voren dat hij heel trots is op zijn stad. Als we hem goed begrijpen heeft hij het over een bepaald stadion in de stad dat heel bekend moet zijn. Nou in ieder geval niet bij ons. Vanuit de lucht is echt te zien dat dit een andere wereld is dan waar we de afgelopen weken geweest zijn. Veel groener, vlakker en meer water. Voor de landing zien we in en om de stad grote meren. Het lijkt wel Nederland.

In de hoek van het vliegveld staan militaire vliegtuigen. Dat zie je wel vaker in de USA, een combinatie van burger en militair vliegveld. Als we landen is het al duidelijk dat we onze oude aansluiting missen. Nou het is niet anders, we hebben zelf het vliegen nog niet geleerd, dus moeten we ons maar schikken. Door dit alles zijn we benieuwd hoe het met de koffers zal gaan. Als we de gate uitkomen liggen de andere tickets al klaar op de balie, service. Dat moet ook wel want we hebben maar weinig tijd, nog geen uur, om in te checken voor de andere vlucht. Een heel end lopen naar de gate die we moeten hebben. De internet verbinding slaagt niet we kunnen onze ophalers niet bereiken.

Straks staan ze uren te wachten op Schiphol. Bellen durven we ook niet want in Nederland is het midden in de nacht. Ons nieuwe vlucht nummer hebben ze niet zodat ze ook niet kunnen zien dat we later aankomen. Vervelend maar het is niet anders. Na een poosje kunnen we inchecken. Soms lijkt het of heb je ook wel een geluk. We zitten op de eerste stoel dus veel beenruimte. Toch is geluk betrekkelijk. Naast ons zaten 2 jonge vrouwen, een met een baby en een met een peuter van 1½ jr. Nou die zijn druk, het jongetje zit geen moment stil en wil ook niet luisteren. Toch hebben we nog even geslapen. Verder verloopt de vlucht vlot en zonder problemen. We waren blij op Schiphol aan te komen. Omdat we vooraan zitten zijn we als eersten uit. Onze dochter en haar vriend stonden met een welkomstbord achter de glazen wand. Super de luxe om zó opgehaald te worden.

Wat betreft ons voorgevoel over de koffers……

Het klopt! Ze zijn nu alletwee weg! We weten hoe het moet, naar de balie, aangifte doen en wachten….

Ik hoop dat ze terugkomen en dat alle was schoon is.

Wij hebben nu alle tijd om met de foto’s te rommelen en alvast plannen te maken voor een volgende reis! En misschien dat we dan onze bagage vooruit sturen weten we zeker dat het er is!

Zoals al vaker geschreven het was een SUPER REIS, en voor herhaling vatbaar. Wat hebben we veel gezien en beleeft, genieten en nog eens genieten. Van dit verslag hebben we veel werk gemaakt. Veel dingen opgezocht, nagekeken en opgeschreven. Voor ons zelf, leerzaam, maar ook voor anderen die ook op plaatsen komen waar wij geweest zijn. Misschien hebben zij er iets aan. Voor ons is het een herinneringsboek geworden waar we nog regelmatig door heen bladeren en dan de reis weer helemaal opnieuw beleven!